Reisverslag tien; Ziek en vakantie;)!

Hier weer een nieuw reisverslag. Ga er maar even goed voor zitten, het is namelijk weer een behoorlijk lang verslag geworden. Het grootste deel van het verslag gaat over onze korte vakantie in Lusaka en Livingstone. Ik heb het, zoals jullie kunnen gaan lezen, enorm naar mijn zin gehad. Het was echt een super mooie en gezellige tijd en we hadden graag wat langer gebleven. We hadden namelijk nog van alles willen doen.

Gelukkig ging het tijdens deze dagen behoorlijk goed met mijn schouder. Ik heb haast geen pijn gehad. Helaas werd dit tijdens de laatste dagen wel weer meer en heb ik nu weer net zoveel pijn als voor deze dagen vrij. Maar zolang het niet erger word, hou ik het zo wel vol.

Ik kan het niet vaak genoeg zeggen, maar ik ben echt super blij met mijn medestudenten hier. Samen hebben we hier echt een super tijd! Helaas gaat de tijd de laatste weken ook super snel. Over minder dan zes weken moeten we alweer naar huis…..

Maar voor nu weer even genoeg inleiding, lees maar snel mijn reisverlag!


Zaterdag 1 december
Vandaag lekker rustig aan gedaan. Veel voor school bezig geweest voor de lesvoorbereiding van woensdag voor de les voor de Caregivers van Home Based Care en de les voor de seks workers. Beide zullen we een les geven over SOA’s, HIV/Aids en preventie.


Zondag 2 december
Vandaag weer veel met school bezig geweest overdag. Eind van de middag zouden we met zijn allen naar Chris Piet, een schilder hier in de buurt, gaan om zijn werk te bekijken. We werden hiervoor opgehaald door één van zijn collega’s/vrienden. Helaas bleek zijn werkplaats een heel eind verder weg te zijn dan wij dachten, meer dan een uur lopen en niet goed bereikbaar voor taxi’s. Uiteindelijk ben ik samen met Corinne met deze man mee geweest op de fiets. Het was inderdaad een ruige, bergachtige rit over smalle zand/grind paden. Het was maar goed dat we mountainbikes tot onze beschikking hadden. Wat wel minder handig was, de remmen van de fiets van Corinne bleken niet te werken. Dat leverde wel even wat spannende momenten op toen we de eerst bult af gingen. Het was overigens wel een erg mooie rit die door een gebied tussen bergen in gaat waar veel landbouw word bedreven. Het is zeker het wandelen waard.

Eenmaal bij Chris Piet aangekomen, bleek zijn workshop bij een bergschooltje te zijn gevestigd. Dit schooltje is opgericht omdat de jongste kinderen uit de omgeving te lang onderweg zijn (2-3 uur) om bij een van de dichtbij gelegen basisscholen te komen. De school begon ooit met 5 kinderen les geven onder een mangoboom, dit is nu uitgegroeid naar zo een 250 kinderen. Ze zijn in de loop der jaren wel van mangoboom naar een onderkomen verhuisd, maar hier zijn ze ondertussen ook uitgegroeid. Gelukkig hebben ze wel fondsen gevonden om een schoolgebouw neer te zetten, en die is ook bijna klaar. Het geld wat verdient word met verkoop van schilderijen gaat overigens ook voor een groot deel richting school.

Chris Piet is een erg vriendelijke man en hij heeft ons uitgenodigd om terug te komen. Hij wil ons graag meer van de omgeving laten zien en een mooie bergwandeling maken. Dit ben ik zeker wel van plan om te gaan doen.

Helaas bleken er op dat moment geen schilderijen te zijn. De laatste waren net verkocht. We hebben echter wel zijn schetsboeken doorgekeken en ook mee mogen nemen naar huis. Op deze manier kunnen we vanuit het schetsboek een tekening uitzoeken die we mooi vinden, en deze schildert hij dan. Hij kan ook dingen samenvoegen, of een compleet nieuw schilderij maken aan de hand van een thema of omschrijving, zeker de moeite waard, want het schetswerk ziet er echt schitterend uit!

Na gezellig even gepraat te hebben zijn we weer terug gefietst. Thuis lekker gegeten en daarna op bed gaan liggen. Voel me ineens niet egt fit. Ik word toch niet ziek? Wil morgen graag mee op stap naar de andere ziekenhuizen…..


Maandag 3 december
Helaas, voel me nog beroerder. Toch echt ziek geworden. Voelt als een buikgriepje. Heb steeds het gevoel dat ik moet overgeven en krijg niets binnen. Om nu weg te gaan, is niet echt handig. Suzanne was het hier ook mee eens. Zij had Jotte gevraagd om mee te gaan, die had namelijk al eens aan gegeven nog wel eens een ziekenhuis van binnen te willen zien, dan is dit toch een mooie kans.

Wel fijn dat Suzanne in ieder geval niet alleen hoeft, en ik mooi de kans heb om uit te zieken. Het niet mee gaan bleek een goede keus, heb eigenlijk hele dag op bed gelegen en voelde me met het uur beroerder. Werd overigens wel erg goed verzorgd door iedereen! Echt heel lief!


Dinsdag 4 december
Nog een uitziekdagje. Omdat ik me nog niet echt beter voelde, veel vocht verloor en niet echt kon eten, die middag toch maar besloten even richting het Health Center te gaan om uit te sluiten dat ik malaria of een of andere vreemde infectie zou hebben. Dit bleek een goede keus, want uiteindelijk bleek ik toch een of andere bacteriële infectie te hebben. Hiervoor antibioticakuur gekregen. Na terugkomst kon ik eindelijk overgeven en hierna voelde ik me ook meteen een stuk beter.


Woensdag 5 december
Voelde me al wel een stuk fitter als gister. Vanmorgen ook weer redelijk normaal kunnen eten. Voelde me nog wel erg slap, dus besloten om maar niet mee te gaan met les geven vandaag. Dit vond ik wel erg jammer.

Uiteindelijk is (gelukkig) de les van Home Based Care niet door gegaan omdat onze begeleidster en tevens vertaalster niet kon. Helaas wel de les aan de seks workers gemist. Wel fijn om achteraf te horen dat de informatie goed overkwam en de les ook erg waardevol is geweest en gewaardeerd werd.

Chris Piet kwam eind van de middag nog langs om de schilderijen die we maandag hadden besteld af te geven. Dit heeft hij wel erg snel gedaan! Maar wat zijn ze mooi geworden! Echt wel tof!

Voel me gelukkig stukken beter en eet ook weer normaal. Dit blijft ook nog eens binnen. In de avond tas nog ingepakt, want morgen vertrekken we (Fabiënne, Jotte, Suzanne, Corinne en ik) richting Lusaka. Hierom ook maar vroeg naar bed gegaan.


Donderdag 6 december
Het is alweer vroeg dat. Om 04:30 ging de wekker alweer. Rond 05:30 waren we al op het busstation. Het is hier echt al enorm druk zo vroeg op de morgen. Tassen in de bus geladen en alvast in de bus gaan zitten, wachten tot we vertrekken. Precies 06:30, zoals gepland, vertrok de bus. Wat rijden ze enorm hard met die enorme bussen. Ze zorgen er ook wel voor dat iedereen voor ze aan de kant gaan en ruimte maakt.

Het was een langer vermoeiende rit, maar wat een geweldige uitzichten. Zo hier en daar werd een korte stop gemaakt, maar we reden eigenlijk in een stuk door. Al een paar kilometer voor Lusaka veranderde het landschap (mooie natuur en hier en daar een dorpje) enorm. Veel luxe bebouwing, veel industrie, alles omheind met hoge muren en hekken en overal controleposten met beveiliging voor de deur. Ook meteen veel drukker qua verkeer. Dit werd ook alleen maar erger dichter bij het centrum. Dubbelbaans wegen, helemaal volgepakt met auto’s. Er zijn wel stoplichten, maar of hier nou echt wat mee gedaan wordt vraag ik me af. Het lijkt alsof iedereen een beetje zijn eigen verkeersregels hanteert. Gelukkig voel ik me deze dag wel weer zo goed als helemaal fit!

De drukke wegen worden ook overspoeld door straatverkopers die door de rijen auto’s lopen om hun koopwaar aan te bieden, erg apart gezicht.

Uiteindelijk kwamen we rond 12:00 uur aan op het station. Hier een taxi genomen, waar je niet lang naar hoeft te zoeken, want de chauffeurs trekken je zowat mee naar hun taxi zodra je uit de bus stapt. Wel handig, ze dragen ook meteen een groot deel van de bagage mee. Met de taxi richting Lusaka Backpackers vertrokken. Mooi verblijf! Nette kamers met stapelbedden (wel wat onhandig met klamboe) en mooi terras met zwembad. Ook niet te vergeten… warme douches!!!

Na het inchecken even wat informatie gevraagd over de stad en een kaartje gekregen. We zijn meteen richting stad gelopen en hebben verschillende winkels, markten en winkelcentra bezocht. Er is hier echt een enorm verschil tussen arm en rijk. Loop je het ene moment op een grote markt met kraampjes van bij elkaar geraapt puin, steek je de weg over en sta je ineens in een nieuw, luxe winkelcentrum. Daarnaast is het verschil ook goed te zien in mensen. Je ziet duidelijk dat er veel meer mensen met meer geld zijn (merkkleding, sierraden) en ook veel met weinig geld. Deze lopen in vieze en kapotte kleren. Er lopen natuurlijk ook in Chipata veel arme mensen rond, maar dit valt een stuk minder op omdat daar iedereen er een beetje hetzelfde bijloopt qua kleding. Ook apart om te zien, bijna geen een vrouw loopt hier met een omslagdoek (Chichenje).

Erg vreemd. Voel me ook niet erg prettig hier in deze grote stad. Het is hier echt enorm druk qua verkeer en mensen. Er hangt hier ook een veel minder prettige sfeer, vooral op de grotere markten wordt je veel boos aangekeken en uitgefloten. Het valt ook wel op dat er eigenlijk geen blanken in de stad lopen, deze zie je alleen in grote overdekte winkelcentra.

Later op de middag nog weer een winkelcentrum in gelopen. Hier hadden ze zelfs een bioscoop! Wat vet! Hier meteen maar even een kaartje gereserveerd voor een film die avond, James Bond – Skyfall. Deze kaartjes zijn ook schandalig goedkoop. Omgerekend nog geen €2,50 voor een film.

Ook nog even een paar grote supermarkten in geweest. Tot onze grote verrassing, verkochten ze hier chocolade pasta. Dit was toch wel erg aantrekkelijk na een paar maand eigenlijk alleen pindakaas en jam eten.

Deze avond heerlijk bij de KFC gegeten, dat was toch wel erg lekker na maanden geen junkfood. Na het eten de film gekeken en na de film weer terug richting hostel met de taxi. Hier nog even wat gedronken en lekker gaan slapen. Was toch wel wat moe na zo een lange busreis.


Vrijdag 7 december
Nog een dagje in Lusaka. Geprobeerd wat uit te slapen en even lekker ontbeten. Hierna weer richting winkelcentrum gelopen. Dit maal een wat verder buiten de stad. Beetje rondgekeken in verschillende winkels.

Vandaag hebben we besloten om de terugreis toch ook nog maar een nacht hier te overblijven. We waren van plan de terugreis in een dag te doen, maar na wat navraag blijkt dit toch erg lastig. Daarnaast is het ook niet echt een fijn idee om 16 uur in de bus te moeten zitten.

Eind van de middag nog weer terug naar het hostel gelopen en even bij het standje gekeken met verschillende crafts. Een mooie houten olifant gezien, helaas had deze geen slachttanden, maar deze gaat de verkoper nog voor ons maken. Volgende week zullen we het resultaat zien.
In de avond weer terug gegaan richting het winkelcentrum. Hier hebben we heerlijk gegeten bij een soort Texas Ribhouse. Na terugkomst nog even gezellig wat zitten drinken en naar bed. Morgen weer vroeg dag.


Zaterdag 8 december
04:30 opstaan zodat we om 05:30 op het station kunnen zijn. wat een enorme drukte hier en wat een gedoe en geduw om een kaartje te kopen. Gelukkig hadden we deze kaartjes laten reserveren, want de bus was helemaal volgeboekt.

De bus vertrok om 06:30, maar omdat het zo druk was op het station, duurde het zeker 20 minuten voor we echt het busstation af waren. Toen moest er nog getankt worden, en waren we dus eigenlijk pas echt om 07:00 uur onderweg.

Weer een lange vermoeiende rit, maar weer mooie uitzichten en er werden nu gelukkig wat films gedraaid tijdens de rit. Ook nu maar een enkele keer een stop. Na een rit van ongeveer 7 uur kwamen we aan in Livingstone. Leuke stad met leuk centrum en markt. Wel druk, maar gezellig druk en een stuk overzichtelijker dan Lusaka. Het lijkt qua mensen en winkels betreft een kleine versie van Chipata.

Met de taxi richting het hostel vertrokken (The Livingstone Backpackers). Achteraf was deze taxi niet echt nodig, het was namelijk maar een paar minuten vanaf het station lopen. Weer erg leuk opgezet hostel met mooie binnenplaats en veel grote banken met veel kussens. Lekker om te relaxen.

Eenmaal aangekomen ook meteen weer even gebruik gemaakt van de heerlijk warme douche en lekker gerelaxt. Hier ook weer buiten het centrum een luxe winkelcentrum. Hier even wat boodschappen gedaan en in het hostel lekker gekookt. Erg gezellig zitten eten en hierna nog even gezellig blijven zitten en praten. Hierna lekker naar bed gegaan.


Zondag 9 december
Vandaag weer vroeg uit bed. Na het ontbijt met zijn allen de stad gaan verkennen. Het kwam er eigenlijk op neer dat we bij een craft market terecht kwamen, en we hier de rest van de ochtend hebben rondgekeken. Het waren namelijk erg veel winkeltjes. Deze hadden de grote van een garagebox en waren helemaal volgestopt met leuke spulletjes. Er waren er eigenlijk wel gewoon te veel, zo rond de 40-50. Het koste zoveel tijd omdat je eigenlijk overal wel naar binnen wordt gepraat. Vanmorgen ook al wat mooie souvenirtjes gekocht. Ook veel leuke mensen leren kennen en lang zitten praten.

In de middag nog even gezwommen en rustig aangedaan. In de avond lekker uit eten geweest en hier langer blijven zitten dan gepland. Toen we net klaar waren begon het namelijk te stortregenen.


Maandag 10 december
Vandaag naar de Victoria Falls! Mooi op tijd op en vroeg vertrokken met een mini busje. Deze rit is op zichzelf al een heel avontuur. Het busje rijd niet weg voor deze vol zit, en dat betekent op een bankje voor drie personen, met 4 personen zit. Erg krapjes dus.

Eenmaal daar meteen het park in gegaan. Hier kwam ons Temperery Working Permit erg goed van pas. Doordat we nu als inwoner van Zambia worden gezien, konden we voor 7 pin, in plaats van 100 pin het park in. Dit scheelt dus omgerekend zo een €15,-.
We hebben ons in het park uren vermaakt. Er liepen diverse wandelroutes, netjes aangelegd en onderhouden voor Zambiaanse begrippen. Het is echt super indrukwekkend om deze watervallen te zien. Helaas komt er naar verhouding nog maar weinig water van de watervallen, maar nog steeds schitteren.

De Victoria Falls liggen voor een klein deel ook nog in Zimbabwe. Helaas kun je dit deel ook alleen goed zien als je eerst de grens over gaat. Dit gaan we zeker nog wel doen, omdat we vanuit de Zambiaanse kant al wel konden zien dat de watervallen daar veel indrukwekkender zijn.

Omdat het uitzicht zo mooi was ook een aantal keer behoorlijk van de paden af gegaan, wat eigenlijk niet mocht. Een keer ook teruggefloten door een agent die dit net zag gebeuren. Gelukkig ging deze hier wel erg positief mee om. Wat wel apart was, zelfs in het park zelf stikt het van de straatverkopers. Deze lopen op de meest uitgestorven plekken hun koopwaar aan te bieden.

Na de geweldige uitzichten en mooie wandelingen, het park uitgelopen en nog even rondgekeken bij de verschillende kraampjes die buiten het park stonden. Ook hier weer veel mooie dingen gezien. Maar ook hier weer, eigenlijk veel te veel van hetzelfde.

Na het kopen van wat souvenirs weer met de minibus terug gegaan. In het hostel aangekomen begon het weer hard te regenen. Toch nog maar door de regen richting winkel gelopen om boodschappen te gaan doen. Vanmiddag ook wat activiteiten geboekt bij het hostel. Morgen ga ik met Fabiënne en Corinne quad rijden door de bush en overmorgen gaan we met zijn allen op olifant safari. Daarnaast zit ik nog erg te twijfelen over het bungeejumpen….

‘s Avonds lekker gegeten en omdat het regende en iedereen moe was, mooi op tijd het bed in gegaan.


Dinsdag 11 december
Vandaag quad rijden! Om 08:30 werden we opgehaald door een leuke chauffeur van Linvingstone Adventures. Na aankomt op locatie hebben we ons ingeschreven en hebben even lekker buiten in het zonnetje gezeten. Dit was zeker aangenaam omdat het uitzicht geweldig was. Het was namelijk tevens een vliegveldje van waaruit diverse rondvluchten werden gedaan.

Na een half uurtje werden we opgehaald en vertrokken we met een safari auto, maar daarachter een grote aanhanger met 4 quads, inclusief gids en chauffeur, richting het beginpunt van de tocht. Dit was bij het dorpje Mokuni, ongeveer 15 kilometer rijden de bush in. Dit is tevens het dorp waar alle kunstenaars e.d. vandaan komen.

Vanaf hier begon de rit na een korte maar krachtige uitleg over de quad. Al snel kwamen we op leuke uitdagende, modderige paden. Echt super vet! We scheurden dwars door de bush over smalle paadjes en stopten onderweg bij verschillende kleine dorpjes waar we even gingen praten met wat locals en kijken naar hoe zij hun houtsnijwerk maken. Natuurlijk deden zij ook erg hun best om wat te verkopen.

Daarnaast korte pauze gehouden bij gorge 25. Dit is een afgrond aan de Zambezi waar ze een enorme kabelbaan hebben gebouwd. Deze takelt van 270 meter hoogte een gondel naar boven en beneden. Deze word gebruikt om rafters en materiaal naar boven en beneden te krijgen.

Het is echt een geweldige ervaring om op een quad door de bush te jagen. Vanuit het niets enorm mooie uitzichten en ook doemen vanuit het niets dorpjes op. Kinderen die achter je aan komen rennen, echt super vet. Ook nog eens een heerlijke lunch gekregen onderweg.
De rit eindigde na drie uur weer op het beginpunt. Vanaf hier werden we weer naar het activiteitencentrum en weer naar het hostel gebracht. We zaten aardig onder de modder, dus eerst maar is douchen en kleren wassen.

Na het douchen even heerlijk gerelaxt en aan een boek begonnen die bij het hostel lag…. De Vliegeraar, niet veel mensen zullen het geloven, maar ik vind het een goed boek en ben er niet uit weg te slaan.

Suzanne zou deze middag nog een microlight flight gaan doen boven de falls (soort deltavlieger). Vanwege het regenachtige weer leek dit eerst niet door te gaan, maar uiteindelijk ging dit toch door. Met zijn allen mee geweest naar het activiteitencentrum (waar we eerder die ochtend ook waren) om te kijken hoe het ging en foto’s en filmpjes maken van het opstijgen. De vlucht duurde maak een kwartiertje, maar gelukkig voor haar was het erg de moeite waard geweest.

Na terugkomst weer voor de dames gekookt en lekker gegeten. na het eten nog weer lekker rustig aan gedaan en op tijd richting bed. Morgen namelijk weer vroeg op.


Woensdag 12 december
Al om 05:45 uit bed. We werden namelijk al om 06:40 opgehaald om te gaan olifant rijden. Hiervoor moesten we een stuk rijden, het laatste stuk door het National park. Al vrij snel zagen we hier een aantal giraffen rondlopen, wel heel mooi weer.

Aangekomen bij het activiteitencentrum lekker een kop koffie gedronken en instructies gekregen. Hierna zagen we de olifanten aankomen en mochten we allemaal een olifant uitkiezen. De olifanten gingen van groot naar klein, en ik mocht op Danny, de een na grootse olifant rijden.

Alle olifanten werden ‘bereden’ door erg vriendelijke trainers waar je direct achter ging zitten. Weliswaar op een lekker kussen. Toen eenmaal iedereen zat, begon het rijden. Het was echt super om op de rug van een olifant door de mooie natuur te lopen.

Al vrij snel kwamen we bij de Zambezi rivier aan. Deze staat nu nog niet zo hoor, dus de olifanten konden hier doorheen lopen. Erg apart. Hier nog wel enorm gelachen omdat de olifant van Fabiënne even van het pad raakte tijdens de tocht door het water. Hierdoor kwam deze een stuk dieper dan gepland en werd Fabiënne en de trainer behoorlijk nat.

Na afloop van de rit was er interactietijd met de olifant. Dit hield in dat je de olifant waar je op had gereden mocht voeren. De olifant ging hiervoor zitten en ik kon op een van de voorpoten gaan zitten. Met zijn slurf komt hij dan naar je toe om voer te zoeken. Heel bijzondere ervaring. Als je even niets geeft, legt hij rustig zijn slurf op je schoot, wachtend op wat eten.

Na het bekijken van de film die tijdens de tocht is gemaakt weer richting hostel gereden. Hier even relaxen, lezen en eten en in de middag weer met de bus richting Victoria Falls gelopen. Hier gingen we nu echter de grens over, de brug over en de Zimbabwe binnen. Hier moesten we weer het gebruikelijk papiertje invullen en een visum betalen om binnen te mogen. Dit duurde wel even, maar hierna konden we direct doorlopen richting het park.

Ook dit was weer een duur grapje, omdat ze 30 dollar entree vroegen om het park in te kunnen. Gelukkig was dit wel meer dan de moeite waard. Bij dit deel van de Victoria Falls komt namelijk veel meer water naar benden. Echt heel indrukwekkend dit natuurgeweld. Je werd op veel plekken echt nat van de condens en je ziet soms heel weinig. Het was alsof het regende en miste, maar dit was gewoon water van de watervallen die opstoof. Als de rivier op zijn hoogst staat, komt er hier zoveel water naar beneden dat je door de mist en opstuivende water eigenlijk niets meer ziet. Wat dat betreft dus wel geluk, we zijn nu wel op het mooiste moment de watervallen komen bekijken. Na dit bezoek nog even op de brug wezen kijken. Helaas waren ze niet meer aan het bungee jumpen. Ook nog even het infocentrum ingelopen. Hier meer te weten te komen over de mogelijkheden en kosten. Heel hard aan het nadenken om toch maar te gaan springen….

Na dit alles weer naar het hostel vertrokken. Snel wat boodschappen gedaan en lekker gegeten. Gezellig avondje. En ik ben eruit, ik ga morgen bungeejumpen (ik denk dat ik er namelijk spijt van krijg als ik dit niet doe) … en meer. Er is namelijk een leuke aanbieding, de Big Air Experience. Voor de kosten van het bungeejumpen en tokkelen krijg je een swing cadeau. Dat is dus zeker wel de moeite waard.


Donderdag 13 december
Vanmorgen weer mooi op tijd opgestaan en met de dames het dorp weer ingegaan. In de stad de laatste souvenirs gekocht. Vind het toch wel erg leuk om een beetje te onderhandelen over de prijs. Ook wel erg leuk is dat je met van alles kun ruilen, pennen, kaarten, etc. Voor bijna niets, krijg je super mooie beeldjes mee.

Tussen de middag snel wat gegeten en richting de Victoria Falls gegaan met de minibus. Het gaat nu toch echt gebeuren, de Big Air Experience. Na het inschrijven en wegen begon ik samen met Suzanne en Jotte aan de slide (tokkelen). Hierbij tokkel je de rivier over, van Zambia naar Zimbabwe. Erg mooi uitzicht zo over de rivier. Na de slide al vrij snel door de brug op, om te gaan bungeejumpen. De dames haakten hierbij af, maar verdeelden zich wel over de brug om foto’s en filmpjes te maken.

Vanaf de 111 meter hoge brug met enkel een elastiek om mijn enkels naar beneden gesprongen. Wat is dat een gaaf iets! Even zo vrij als een vogel en dan voel je dat het elastiek je klap opvangt en stuiter je een poosje na. Hierna een hele tijd van het uitzicht kunnen genieten, weliswaar ondersteboven. Leuk dat ik vanaf deze positie nog naar de dames kon zwaaien.

Na de bungeejump door voor een swing. Hierbij word je aan drie touwen vastgemaakt en spring je vanaf hetzelfde platform naar beneden, face foreward. Hierbij heb je een behoorlijk lange vrije val, tot de touwen strak staan en je half zittend heen en weer schommelt. Ook op deze manier weer een schitterend uitzicht. Deze vrije val was wat naarder dan die tijdens het bungeejumpen omdat je eigenlijk niet goed ziet wat er gebeurd tijdens de vrije val.

Er waren door de organisatie ook verschillende foto’s en filmpjes gemaakt van de verschillende sprongen. Deze na de swing met zijn allen bekeken. Vond het wel erg onwerkelijk om mezelf van zo een hoogte te zien springen. Maar wat was ik blij dat ik het had gedaan!

Na deze adrenalinekick weer richting het hostel gereden. Onderweg kwamen we nog wat olifanten tegen, die rustig langs de weg liepen. In het centrum snel wat boodschappen gedaan en gekookt. Een Deense jongen die ook in het hostel verbleef at gezellig mee.

Nog even gezellig zitten kletsen en op tijd weer naar bed.


Vrijdag 14 december
Vandaag ging om 04:45 uur de wekker weer. We moeten vandaag weer richting Lusaka….. helaas! Kon me hier nog wel een paar dagen vermaken en had graag nog wat langer van de falls genoten.

Omdat we alle souvenirs in twee extra tassen hadden gestopt hadden we toch wat te veel bagage om te lopen en moesten we voor de bagage een taxi laten komen. Om 06:00 uur waren we op het station en konden we de tassen inladen en de bus in.

De rit leek voorspoedig te verlopen, totdat we om 08:00 uur tot stilstand kwamen langs de kant van de weg. Het bleek dat er een pijp bij de motor was afgebroken, en deze moest vervangen worden voor we verder konden. We hebben 2 uur zitten wachten tot deze er eindelijk was, en nog eens drie kwartier later, konden we eindelijk weer verder. Gelukkig was het wel gezellig deze tijd, we hebben veel met locals zitten praten die ons nog wat Njanja les gaven.

De reis verliep na deze stop prima. Om 16:15/16:30 kwamen we eindelijk aan op het station. Hier snel kaartjes gekocht voor de reis van morgen. Vanaf hier de bagage en Corinne met de taxi naar het hostel, en samen met de andere meiden ben ik gaan lopen richting hostel.

Hier even bijgekomen en even bij de souvenirs wezen kijken. De verkoper had uiteindelijk de slachttanden van de olifant nog niet gekregen, maar ging voor ons terplekke nog wat maken. Dit leverde een mooi resultaat op.

Tegen 18:30 weer richting winkelcentrum vertrokken en gegeten in een Italiaans restaurant. Dit was echt heerlijk en super gezellig. Hierna weer snel richting het hostel en slapen!


Zaterdag 15 december
Om 05:00 uur de wekker alweer. Snel aankleden en ontbijten om vervolgens om 06:15 met de taxi richting station te gaan. Hier konden we om 06:30 de tassen inladen en de bus in stappen. De bus vertrok zoals gepland om 07:00 uur, echter duurde het wel weer 20 minuten voor we het station daadwerkelijk af waren.

De bus zat dit keer overvol. De eerste 20 minuten van de reis was er een predikant in de bus. Deze las voor uit de bijbel, bad en zegende iedereen voor de reis. Erg bijzonder om te zien hoe iemand zo vol overgave in een volle bus staat te prediken.

De reis verliep op zich voorspoedig, echter stopten we wel erg vaak om mensen in en uit te laten. Uiteindelijk kwamen we rond 16:30 uur aan op het busstation van Chipata en waren we een half uurtje later thuis. Het was hier erg rustig, alleen Hendrik en Stephan waren thuis. Paulien, Else en Joe waren voor het weekend naar Chikowa vertrokken en de andere Duitsers waren ook allemaal weg.

Het was wel direct weer thuis komen…. Er was geen water en geen stroom en het begon vrij snel na thuiskomt te stortregenen. Met tegenzin mijn tas uitgepakt en gelukkig kwam rond 18:00 de stroom weer terug. We konden dus nog lekker eten.

Na het eten al vast wat foto’s en filmpjes zitten terug kijken. Wat hebben we toch een leuke tijd gehad…. maar het was toch egt te kort! We waren allemaal toch wel vrij moe, dus op tijd weer naar bed gegaan.


Zondag 16 december
Vanmorgen vroeg op en even rustig ontbeten. Daarna meteen de was even gedaan van de afgelopen dagen. Verder vooral bezig geweest met het reisverslag. Het is nu nog vroeg in de middag nu ik dit schrijf en ik zal de rest van de dag niet veel bijzonders meer doen. Als er vanmiddag stroom blijft, ga ik nog even lekker skypen en internetten. Wat nog wel het vermelden waard is…. ik heb het boek, De Vliegeraar uitgelezen!


En nu verder
Zoals jullie wel uit bovenstaande hebben kunnen opmaken heb ik het hier ondanks soms wat nare momenten, enorm naar mijn zin. Ik geniet vol op van mijn omgeving, alles wat ik mee maak en de mensen om mij heen.

De aankomende week staat er nog een les voor Home Based Care op het programma. Ook willen we even kijken of we nog een les kunnen gaan geven bij Chesire Home. Daarnaast zal ik samen met Suzanne vooral veel aan verslaglegging voor school bezig gaan. Het is even afwachten wat we de weken hierna gaan doen. Vanaf de week van 24 december, ligt bijna alles hier tot 7 januari stil. Daarnaast komen er in deze periode wat familieleden en zijn er natuurlijk de feestdagen. Hoe deze ingevuld gaan worden, is nog even afwachten.

Het word in ieder geval wel rustig hier, Paulien, Hendrik en Else gaan namelijk in deze periode naar Lusaka en Livingstone, en veel Duitsers en Joe zullen ook weg zijn. Fabiënne en Suzanne krijgen familie op bezoek en zijn ook veel met hen weg. Het zullen dus rustige dagen worden. Dit vind ik niet erg, want zo heb ik mooi tijd om tot rust te komen en wat verslagen te maken voor school. Toch vind ik het, nu ik er zo over nadenk, wel vreemd om tijdens deze dagen niet thuis te zijn. Ik stel voor om deze feestdagen maar over te doen zodra ik terug ben;)!

Ik hoor via verschillende mensen dat het weer in Nederland steeds meer winters word. Sneeuw, vorst, krabben….. dingen die ik me nauwelijks kan voorstellen nu ik hier zit. Nu ik hier zit kan ik ook nauwelijks geloven dat het al bijna kers en oud en nieuw is… het is hier nog zo warm… Toch word hier het weer ook wel minder hoor! Ik hoorde dat we in Lusaka en Livingstone aardig geboft hebben, want hier in Chipata regent het de laatste tijd steeds meer en harder. Het regenseizoen is hier dus echt begonnen. Dit heeft ook zijn mooie kanten, alles word steeds groener en mensen vrolijker omdat er weer gezaaid kan worden.

Voor nu was dit het weer. Hopelijk hebben jullie na het lezen van dit verslag weer een beetje een beeld van wat ik de laatste weken heb meegemaakt en heb ik jullie niet te jaloers gemaakt;)!

Ik laat snel weer wat van me horen en ik zorg ervoor dat er weer nieuwe foto’s geplaatst gaan worden. Ik hoor van jullie!


Liefs vanuit Chipata,

Steven