Reisverslag zeven; Wat gaat de tijd snel!

Het 7e reisverslag alweer. Tijdens het schrijven van dit verslag realiseer ik me dat ik alweer bijna op de helft zit van de vier maanden die ik hier mag zijn. Wat is dat toch weer snel gegaan.

Afgelopen weekend hebben we allemaal vrij gehad en hebben eens lekker de toerist uitgehangen. Zoals in het vorige verslag al gezegd, zijn we dit weekend op safari geweest. In dit verslag vertel ik uitgebreid hoe dit was.

Deze week heb ik ook de allereerste les gegeven aan de caregivers van Home Based care. Eindelijk ben ik wat druk voor een project, wel fijn wat afleiding. Zoals jullie zullen lezen zijn er voor de andere projecten helaas nog steeds geen concrete afspraken, maar er is wel steeds meer progressie. Hoop zelf dat volgende week de laatste knopen worden doorgehakt en we ook eindelijk bij Caritas aan de slag kunnen.

Met mijn schouder gaat het nog steeds niet goed. Helaas de afgelopen dagen wat meer pijn. Natuurlijk is het hobbelen in landcruisers over zandwegen tijdens de safari ook niet echt prettig geweest. Maar vandaag, eindelijk weer een dag dat de pijn wat beter te verdragen is. Dit zal ook komen doordat ik wat andere pijnstillers heb geregeld. Helaas merk ik nu wel dat de pijnstillers de bijwerking hebben dat ik wat duffer ben. Ben vaak al rond zes uur wakker, en slaap dan even tussen de middag. De ochtend en middag ben ik dan fit genoeg om aan projecten te werken en in de avond kan ik dan weer wat rustiger aandoen. Op deze manier is het allemaal goed uit te houden.

Zoals jullie zullen lezen, is het voor mij, ondanks de pijn die wel wat heftiger is geworden, nog steeds een geweldige ervaring om hier te kunnen zijn. Ik geniet volop van alles wat ik doe en wat ik zie. De ervaringen die ik opdoe en de manier waarop de groep met elkaar omgaat. Mede dankzij deze groep en de hulp en steun vanuit Nederland ben ik nu al zover gekomen. De rest van de periode die ik hier nog kan zijn, zie ik op deze manier erg positief in. Als de pijn op dit niveau onder controle blijft, denk ik er niet aan om terug te gaan!

Voor nu weer even genoeg, ik zou zeggen, begin aan het echte verslag! Ik ben benieuwd naar jullie vragen en reacties!


Donderdag 8 november
Vanmorgen informatie opgezocht ter voorbereiding op de las voor de caregivers aanstaande woensdag. In de middag deze info alvast wat uitgewerkt en een opzetje gemaakt. Verder niet veel gedaan vandaag. Wel alvast een en ander klaargelegd voor het safariweekend. In de avond nog even gezellig wat zitten kaarten.


Vrijdag 9 november
Safari!!! Eerst even de laatste dingetjes bij elkaar gezocht en snel mijn tas ingepakt. Hierna meteen door naar de garage om te regelen dat we de auto mee kregen. Hier moesten we nog even op wachten omdat deze nog voor ons werd gewassen.

Om half negen zijn we vertrokken met zeven personen, Suzanne bleef namelijk thuis aangezien zij in december nog met haar vriend gaat, en Joe mee als chauffeur. Eerst nog even snel brood halen en tanken en dan echt op weg richting Mfuwe. Al na een aantal kilometer gingen we ineens de asfaltweg af. Het bleek dat we vlak voor een roadblock zaten en deze hebben we ontweken door over een offroad weggetje om te rijden. Dit omdat we liever geen politie tegen komen. Met zes personen achterin een Land cruiser bak en in totaal acht Mzungu, weet je bijna zeker dat je een boete krijgt. Eenmaal weer onderweg aardig door kunnen rijden tot dat de asfalt weg op hield en overging in zandwegen. It was a bumpy ride, niet echt fijn voor mijn schouder, maar je wilt wat!

Onderweg nog paar keer gestopt. Onder andere bij een klein dorpje om op de markt wat spullen te kopen voor het avondeten. Vlak voor onze aankomst in Mfuwe zijn we gestopt bij Tribal Textiles. Hier maken ze met de hand hele mooie kleden. Deze beschilderen ze met de hand in allerlei verschillende printjes. Hier een korte rondleiding gehad. Jammer dat deze kleden zo prijzig zijn, ze zijn namelijk wel heel mooi. Op de parkeerplaats van Tribal Textiles stonden wat kraampjes met houtsnijwerk en souvenirtjes, heel veel mooie dingen gezien. Uiteindelijk nog wat beeldjes gekocht, blij mee. Toen we hier uiteindelijk weer weg gingen, door gereden naar Mfuwe. We verbleven hier in Condotte, midden in het dorp. Condotte is een soort hostel die in eigendom is van het bisdom. Hier konden we goedkoop overnachten. Hier eenmaal aangekomen even de tassen in de kamers gegooid en snel het dorp in gegaan om wat te eten. Het duurde nogal voor dit eten klaar was, alles moest namelijk nog bij elkaar gezocht worden en gesneden worden, maar erg lekker! De rest van de middag niet veel gedaan. Even wat gekaart en uitgerust en van het eerste wild genoten. Op het terrein van Condotte lopen de bavianen namelijk al vrolijk rond. Wel heerlijk gegeten en wat nog fijner was, na het eten weer eens een warme douche genomen. Dat heb ik wel gemist.


Zaterdag 10 november
04:30 opgestaan en gedoucht. Rond 05:30 vertrokken richting het South Luangwa wild park. Hier kwamen we rond 05:45 aan bij de ingang. Normaal gesproken gaat de poort van het park pas om 06:00 uur open, maar Joe had geregeld dat we alvast door het hek heen mochten lopen en op de brug over de rivier de Luangwa naar de zonsopkomst mochten kijken. Dit was al meteen heel mooi, ook aangezien de rivier vol lag met nijlpaarden en er wat vissers aan het werk waren. Erg bijzonder gezicht.
Al snel konden we verder met de auto het park in. We deden deze morgen een Self-drive, wat inhoud dat we zelf, met eigen auto, zonder gids door het park konden rijden. Erg bijzonder. We zagen al snel veel dieren. Impala’s, kudu’s, krokodillen en een grote waterbuffel. Na wat rondrijden over wat minder begaanbare wegen de eerste zebra’s gezien. Op een gegeven moment zaten we met de auto vast in de blubber en konden we met zijn allen uitstappen om te gaan duwen, was wel even leuk.

Na dit avontuur weer stukje terug gereden over de ‘hoofdweg’ (gravelweg die door het park loopt, afgetakt met veel zandwegen) en kwamen een groep olifanten tegen die rustig stonden te eten onder een boom. De auto een paar meter van hen af geparkeerd en een hele tijd zitten kijken. Erg bijzonder om te zien hoe alle dieren zo rustig blijven terwijl je vrij dichtbij staat met de auto.

Hierna weer verder gereden en het is erg bijzonder om te zien hoe snel het landschap veranderd. Van moerassig naar bos en savanne. Heel mooi! Even pauzeren bij de rivier met schitterend uitzicht.

Na de pauze wat dieper het park in gereden, waar duidelijk te zien is dat daar niet veel auto’s komen normaal. Het is heel appart, soms zie je kilometers niets, en dan ineens weer heel veel verschillende dieren. Blijft geweldig.

Om 10 uur werd het toch wel wat warm en werd besloten langzaam richting uitgang te gaan. Helaas was de chauffeur een soort van de weg kwijt, en was het een aardig gepuzzel om terug te komen. Gelukkig kwamen we een bushcamping tegen, waar ze ons de weg konden wijzen. Uiteindelijk pas rond 11:30 weer terug bij Condotte, waar we onze tas hebben gepakt en meteen richting de lodge ‘Track en Trail’ zijn vertrokken. Hier hebben we ingechekt en ze lieten meteen onze verblijfplaatsen zien. Hele luxe chalets, pal aan de rivier (die overigens nog lang niet vol is) heel luxe ingericht met een enorme douche, twee enorme bedden en zelfs een balkonnetje. Wat een uitzicht! Overigens als we ons chalet uitlopen en honderd meter verder lopen, springen we zo in een zwembad aan de rivier, super!

Eenmaal gesetteld konden we in het restaurant meteen aanschuiven voor de lunch. Heerlijke pasta! Na dit lekkere eten even lekker relaxen in het zwembad en heerlijk warm douchen. Rond 15:30 werden we weer bij het restaurant verwacht voor thee en wat lekkers, om vervolgens om 16:00 weer op safari te gaan voor een night-drive. Dit keer in een open safari auto met luxe zittingen, een gids en een spotter. Nu een heel ander deel van het park gezien. Weer veel dieren gezien en hierbij uitleg van de gids. Erg interessant. Ook wat giraffen gezien!

Na een mooie zonsondergang pauze gehouden aan de rivier en wat gedronken en gegeten. Hierna ging de rit verder, maar nu werd er een spotlight gebruikt om dieren te zoeken. Hierbij schijnen ze met het licht de hele tijd rondom de auto op zoek naar dieren. Hierbij kijken ze naar reflectie van ogen, reacties van dieren, etc. om de nachtdieren op te sporen. Eerst leken ze niet veel te kunnen vinden, maar toen zagen we toch nog een luipaard en een hyena, hele mooie dieren! Ook zagen ze nog kameleons in de boom. Heel bijzonder dat ze deze in het donker, met een zoeklicht konden vinden.

Om 20:00 uur sluit het park en moeten alle auto’s ook weg zijn. Dit waren wij ook wel, en bij terugkomst in de lodge heerlijk gegeten. Na een lekker kopje koffie bij het vuur, op tijd het bed in. Morgen om 5 uur een wake up call!


Zondag 11 november
Om half 5 al wakker. Lekker gedoucht en buiten bij de rivier naar de zonsopkomst gekeken. Wat is dat mooi! Om half 6 werden we bij het ontbijt verwacht. Wat was dit ook goed verzorgd! Eindelijk ook weer eens muesli met yoghurt gegeten!
Om zes uur vertrokken voor safari. Dit keer alleen met de gids, een spotter gaat alleen in de avond mee. Toen we nog maar net het terrein van de lodge af waren, kwamen we al een groep olifanten tegen, blijft bijzonder van hoe dichtbij je deze kunt bekijken.

Deze ochtend in het park in verhouding erg weinig dieren gezien. Eigenlijk vind ik dit niet erg, want alleen al van het landschap geniet ik enorm. Wel weer enorm veel impala’s, bavianen en kudu, maar die hadden we al zat gezien. Na de ochtendpauze met koffie zijn we op jacht gegaan naar leeuwen. Hierdoor kwamen we ook in de wat meer afgelegen delen van het park, wat ook verklaard dat we wat minder zagen. Helaas de leeuwen niet gevonden, maar wel weer veel mooie andere dieren. Waterbuck, zebra, zwijnen, etc. ook veel mooie vogels.

Bij terugkomst voor en na de heerlijke lunch met pizza gezwommen en gedoucht. Dit keer om 15 uur thee drinken om rond 15:30 te vertrekken voor de safari. De gids wou deze avond eerder weg om de leeuwen te zoeken. Via, via had hij namelijk gehoord waar deze vanmorgen zaten. Hij wou anderen graag voor zijn en rustig op zoek kunnen, prima! Dit keer ging niet iedereen mee. Alleen Jotte, Corinne en ik gingen mee. Lekker rustig.

Toen we het park inreden stonden we na de eerste bocht al oog in oog met een grote olifant. Deze liep rustig over de weg en liep echt letterlijk 1-2 meter van de auto langs. Das wel even spannend. Zoals de gids al had gehoopt, was het qua anderen in het park nu nog lekker rustig. Op de rit richting leeuwen veel gezien! Een enorme groep olifanten, twee grote mannetjes pukus en een varaan. Uiteindelijk hebben we de leeuwen gevonden. Deze lagen lekker te slapen in de droge rivierbedding, in de schaduw van wat bomen. We hebben ze eerst van een afstandje bekeken. Wat lagen ze hier vredig, ze bewegen alleen als ze de zon uit moeten om in de schaduw te komen. Hierna hebben we nog even omgereden om uiteindelijk pal boven de leeuwen uit te komen. Wat een geweldig gezicht!

Hierna weer even verder gereden, prachtige zonsondergang en even lekker pauze gehouden aan de rivier. Na de pauze weer met zoeklicht verder. Deze avond wat guinissen (soort marters), naalpaarden en zwijnen gezien.

Eenmaal terug bij de lodge waren de achterblijvers erg benieuwd naar onze verhalen en foto’s. Deze dan ook maar even gedeeld. Hierna heerlijk gegeten, gedronken en vroeg naar bed gegaan.


Maandag 12 november
Al om half 5 weer gaan douchen om vervolgens buiten weer naar de zonsopkomst boven de rivier te kijken. Wat is dit mooi. Alsof het zo geregisseerd was, staken tijdens de zonsopkomst 4 olifanten de rivier over. Dit was echt wel een heel bijzonder gezicht.

Om half zes weer ontbeten en om zes uur vertrokken voor een nieuwe safari ervaring, de walking safari. Dit hield in dat we met een gids en een gewapende scout het park in reden, om vervolgens te voet verder te gaan. Begon al goed met wat giraffen. Eenmaal aan het lopen weer veel gezien en te weten te komen. Lopend zie en hoor je veel meer dan in de auto. De gids wist veel te vertellen over de kleine dingen als bomen, termietenbulten, ontlasting, bloemen, sporen etc. erg interessant! Tijdens deze wandeling zagen we twee zeearenden ‘paren’. Dit ziet eruit als een dans in de lucht waarbij ze om elkaar/ in elkaar draaien, terwijl ze naar benden vallen. Erg bijzonder om dit te zien, zeker omdat de gids zei dat je dit zeer zelden ziet. Tijdens de wandeling veel impala, kudu en zebra gezien. Ook nog stokstaartjes en zwijnen. Doordat we nu niet in de auto zaten konden we een groep zebra’s tot een meter of 8 benaderen.

Eenmaal terug bij de auto, na zo een 2 en een half uur, lekker koffie gedronken en met de gids gesproken over hoe hij is begonnen met gidsen etc. erg bijzonder verhaal.
Terug bij de lodge lekker gezommen en gedoucht om vervolgens de tas in te pakken en uit te chekken. Rond 12 uur zijn we vertrokken om in Mfuwe nog wat te eten. Helaas was er geen stroom en moest alles nog bij elkaar gezocht worden en kregen we uiteindelijk pas rond 14 uur eten. Was wel erg lekker. Het smaakt toch altijd beter als het op een mbaula is klaar gemaakt.

Eenmaal weer in de auto na een tijdje rijden weer bij Tribal Textiles gestopt en ik kon het niet laten om hier nog wat mooi houtsnijwerk te kopen. Gelukkig heb ik dit voor een mooi prijsje kunnen meenemen. Deze stop zorgde ervoor dat we uiteindelijk pas om 16 uur echt op weg gingen voor de terugreis richt Chipata. Dit was genieten van de uizichten, landschap en de vele kleine dorpjes. Voor het donker weer terug bij huis en wat een welkom……. Er was geen water en geen stroom, heel fijn!

Wel fijn dat er voor ons werd gekookt door Stephan (Duitse vrijwilliger). Dit was echter pas om 22 uur klaar, maar was wel erg lekker. Deze avond veel nagesprekken over het geweldige weekend, en Suzanne heeft nu alleen nog maar meer zin om ook te gaan!


Dinsdag 13 november
Vanmorgen op tijd op om met father Japheth, Leon en zijn vrouw richting het St. Francis Hospital in Katete te vertrekken. Hier hebben we de openingsceremonie van een nieuwe kinderafdeling bijgewoond. Dit is erg bijzonder, zo een speciale ceremonie. Mooie rit van 1,5 uur. Voor de ceremonie begon al veel mensen ontmoet. Ook veel Westerse artsten (ook Nederlanders) die hier werken of gewerkt hebben, of namens een goed doel aanwezig zijn.

Er waren een hoop ‘officiele’ gasten. Denk hierbij aan ministers, priesters, bisschoppen, chiefs en hoge heren van goede doelen. De ceremonie begon met het zingen van het volkslied en gebed. Hierna hebben we naar een aantal toespraken kunnen luisteren. Deze werden gelukkig onderbroken door zang van het koor van het St. Francis Nusring school koor.

Helaas niet bij het officiële moment van opening geweest. De ceremonie vond plaats op een andere plek dan de afdeling was gevestigd, en vanwege ruimtegebrek daar, konden alleen de officials bij het doorknippen van het lintje zijn. Terwijl dit gebeurde konden we dus met de rest van de gasten rustig afwachten tot ze hiervan terug kwamen. Toen dit eenmaal zo ver was, werden we verrast met nog meer speeches en uiteindelijk weer een afsluitend gebed en het zingen van het volkslied. Na deze gebeurtenis gelukkig nog wel mee kunnen lunchen met de officials en ook de taartsnij ceremonie bij kunnen wonen. Bij dit soort gelegenheden word een taart gebakken die dan door de hoogste gast word aangesneden en vervolgens uitgedeeld.

Na deze lunch weer richting huis gereden, waar we om 15 uur weer waren. De rest van de middag bezig geweest met het voorbereiden van de les voor morgen.


Woensdag 14 november
Vanmorgen de eerste les gegeven aan de caregivers. Deze eerste les hebben we het onderwerp Nutrition. We vonden het erg lastig om in te schatten wat voor niveau we deze les op moesten ontwikkelen. We hebben er voor gekozen om het vooral bij de basis te houden, met daarbij een uitbreiding op de schijf van vijf, ingevuld met lokale producten. Dit bleek een goede gok, want het niveau bleek precies goed ingeschat. Niet te makkelijk en niet te moeilijk. De caregivers konden het goed volgen en ook antwoord geven op vragen. Deze les werd goed bezocht, er waren zo een 18 caregivers.

Ze waren allemaal erg tevreden over de les en kijken uit naar de volgende les, over twee weken. Het was wel even wennen om les te geven aan deze mensen. De caregivers zijn in de leeftijd van 30-50, wat dus betekend dat je eigenlijk volwassenen onderwijs geeft. Toch wel even wat anders dan een presentatie aan leeftijdsgenoten. Daarnaast spreken en snappen de meesten nauwelijks Engels. Dit betekend dat er dus om de zoveel tijd, alles wat je hebt verteld, vertaalt moet worden. Wel lastig, want je weet nooit wat er dan precies wordt gezegd. Dit went gelukkig wel heel snel.

Na deze les nog even bij mr. Mvula langs gelopen om te vragen of hij al een afspraak had gemaakt met Caritas. Hij heeft nog geen contact gehad met de juiste persoon, maar gaat dit regelen en laat ons dit zo snel mogelijk weten, ik ben benieuwd.

De rest van de dag een heel eind kunnen opschieten met het Plan van Aanpak. Deze had eigenlijk al af moeten zijn, maar aangezien projecten pas zo laat starten, kan dat nu pas.

In de avond heerlijk pizza gegeten. Het bleek een goede keus van ons om deze te bestellen, aangezien rond de tijd dat we moesten koken, de stroom weer eens uitviel. Na het eten met zijn allen (+Joe en Stephan) naar East Point gegaan om de voetbalwedstrijd Nederland-Duitsland te kijken. Vond het niet echt een bijzonder wedstrijd, maar gelukkig genoeg afleiding. De Zambianen zaten op een ander scherm de wedstrijd Zambia-Zuid-Afrika te kijken. Het was erg mooi om te zien hoe zij reageerden op overtredingen, doelpunten en uiteindelijk winst. Nog nooit mensen zo blij gezien om het winnen van een potje voetbal!


Donderdag 15 november
Vanmorgen even op internet gezeten en bij father Japhet langs geweest om te vragen of hij de brief voor de Nursing school van het General Hospital al af heeft. Het bleek van niet, maar na wat bellen, kopiëren, typen , heen en weer rijden tussen kantoren en kletsen, hadden we de brief. Weer een stapje verder. Met deze brief moeten we het hoofd van de school om te vragen of de Zambiaanse studenten met ons kunnen samenwerken.

In de middag verder gewerkt aan PvA en alvast bezig geweest met het voorbereiden van de volgende les voor HBC. Daarnaast ook nog even bij Chesire Home bezig geweest. Hier hebben we aan sister Dorien gevraagd of we misschien ook daar lessen konden geven aan de medewerkers, iets wat de vorige studenten ook hebben gedaan. Dit was in haar ogen geen probleem en we moeten volgende week vrijdag maar terugkomen om de medewerkers te ontmoeten en te bespreken wat wij willen en wat zij willen leren.

Na het eten heerlijk stuk cake gegeten met een kop koffie erbij. Hierna nog lekker wat gekaart.


Vrijdag 16 november
Vanmorgen flink wat regelwerk. Eerst maar bij mr. Mvula langs geweest, aangezien hij nog niet was gekomen. Het bleek dat hij de juiste persoon niet kon bereiken en stelde voor om deze man vanmiddag op te zoeken in Utukani, het dorpje waar hij projecten draait.

Hierna naar het Health Office gegaan om te kijken of sister Margeret of father Japhet aanwezig was. We hadden voor het PvA namelijk informatie van hen nodig over de historie van HBC. Helaas waren zij er niet, maar gelukkig voor ons waren Leon en zijn vrouw er wel, die ons uiteindelijk aan de informatie hebben geholpen. Leon vertelde ons ook gelijk dat hij afspraken had gemaakt voor ziekenhuisbezoeken. We gaan nu 2 keer 2 dagen weg om 4 mission hospitals te bezoeken. Hierbij is telkens 1 ziekenhuis ver weg, waar we op dag 1 heen gaan en overnachten om de volgende dag op de terugweg langs het tweede ziekenhuis te gaan. Dat lijkt dus wel een mooie ervaring te worden.

Hierna konden we door naar het General Hospital. Een leuke wandeling van een half uurtje. Hier aangekomen doorgelopen naar de nursing school, waar bleek dat de persoon die wij moeten spreken, niet aanwezig was. Maandag middag moeten we maar terug komen.

Eenmaal weer thuis even geluncht en mr. Mvula kwam langs om te vertellen dat de plannen gewijzigd waren. Hij had toch telefonisch contact kunnen leggen en de man die wij moeten spreken (mr. Mbewe) komt maandag naar Chipata. We zullen hem dan dus spreken. Ben benieuwd.

Hierna nog even aan het PvA en de les gewerkt. Eind van de middag kwam de kleermaker nog langs. Hij had ook voor mij het een en ander gemaakt. Weer erg mooi geworden allemaal. Ook nog een cadeau van de beste man gekregen, van de overblijfselen van een van de stofjes heeft hij een tas gemaakt! Super mooi en een heel mooi gebaar! Hierna nog met Else de berg op gelopen om de zonsondergang te kijken. Na zonsondergang dachten we vanaf de berg al te zien dat de stroom in ons deel van Chipata was uitgevallen. Bij thuiskomst bleek dit helaas het geval. Uiteindelijk wel met zijn allen gezellig op de mbaula gekookt en na het eten nog gezellig een spelletje WakuWaku gedaan.


En nu verder
Zoals jullie hebben kunnen lezen ben ik eindelijk wat drukker met verschillende projecten. Vooral met home based care kan ik nu flink aan de slag, en ben ik regelmatig weg om een ziekenhuis te bezoeken. Daarnaast lijken nu ook de ander projecten echt te gaan lopen. Aankomende week staan nog wat gesprekken in de planning, als het goed is gaat het dan ook echt allemaal starten.

Dit vind ik erg fijn, want het stilzitten was ik wel zat en de afleiding is ook wel goed voor mijn schouder.

Zoals jullie vast gelezen hebben, het ik het hier nog altijd erg naar mijn zin en geniet ik vol op van alles wat er om me heen gebeurt. Het blijft een erg bijzonder ervaring om hier te kunnen zijn.

Ik vind het ook erg leuk om nog steeds zoveel te horen vanuit Nederland van verschillende mensen. Toch fijn om af en toe te horen hoe het met iedereen gaat en wat er allemaal speelt in het koude kikkerlandje!

Voor nu was dit het weer even! Tot de volgende keer maar weer!


Liefs en groetjes vanuit het zonnige Chipata!