Reisverslag zes; Eindelijk duidelijkheid!

Daar is dan eindelijk weer een reisverslag vanuit Zambia. Hij is behoorlijk lang geworden, maar ik ben wel weer helemaal bij de tijd. Goede nieuws is dat er eindelijk meer duidelijkheid is over projecten en we eindelijk wat kunnen doen. Om er achter te komen wat er de laatste tijd duidelijk is geworden, zullen jullie echter het verslag moeten lezen!

Ik hoop dat jullie een beetje door dit verslag heen komen! Ik zal proberen het volgende verslag wat eerder te plaatsen!

Dan nog even over mijn schouder. Gelukkig slaat de medicatie goed aan. Ik heb wel pijn, maar de medicatie maakt dit goed te verdragen. Natuurlijk heb ik ook wel wat mindere momenten, dat de pijn meer is, maar deze momenten wordt ik doorgesleurt door mijn groepsgenoten. Voor nu zijn het nog altijd de mooie momenten die de mindere momenten overheersen. Ook nu ik wat meer afleiding heb, merk ik dat de pijn overdag beter te verdragen is.

Kortom, ik blijf positief! Zolang het blijft gaan zoals het nu is, is het voor mij goed uit te houden en zal ik de periode hier prima kunnen uitzitten! En nogmaals, alle steun die ik vanuit de groep hier, maar ook vanuit Nederland ontvang, helpen me er ook enorm bij om positief te blijven! Ik kan daar niemand genoeg voor bedanken!

Voor nu wel weer even genoeg gekletst! Lees maar snel de rest van het verslag!


Dinsdag 23 oktober 2012
Vanmorgen hadden we een afspraak bij sister Margeret van Home Based Care. Zij heeft ons geïntroduceerd bij de vrouw die ook met de vorige groepen studenten heeft gewerkt. Zij is de HBC coördinator voor de regio waar wij in zitten. Wij hebben kort een en ander besproken en een afspraak gemaakt voor de vrijdag, om een planning te gaan maken. Er lijkt nu dus eindelijk wat schot in te komen!

De rest van de ochtend niet veel kunnen doen. Komt dus neer op wat aanrommelen. In de middag met de hele groep naar mister Mvula geweest. Hij is onze begeleider vanuit het Bisdom en hij wou graag een voortgangsgesprek met ons hebben. Iedereen heeft even verteld welke projecten ze nu zoal doen en hoe de contacten met projectverantwoordelijken lopen. Hij vond het niet fijn te horen dat de projecten van Suzanne en mij nog niet lopen. Met hem afgesproken deze week nog even aan te kijken of er wat schot in komt en anders moeten we contact met hem zoeken zodat hij voor ons wat kan gaan regelen.

Middag en avond ook lekker rustig aan gedaan. Boekje gelezen, spelletje gedaan. Wandelingetje gemaakt en gezellig buiten gezeten.


Woensdag 24 oktober 2012
Het is vandaag Independence Day in Zambia! Dit is een nationale feestdag en hierop word de onafhankelijkheid van het land gevierd. Op deze datum, 48 jaar geleden, is het bestuur over het land door de toenmalige kolonisator overgedragen aan de Zambianen en werd de eerste Zambiaanse president beëdigd.

Wij zijn deze dag door brother Simon en sister Emelda (de begeleiders van de social workers) uitgenodigd om met hen mee te gaan naar het stadion in de stad om naar de festiviteiten te kijken. Om half 9 in zaten we alweer met zijn allen achter in de pick-up en zijn richting stadion vertrokken. Het is goed te zien dat het vandaag een nationale feestdag betreft. Het is erg druk op straat, iedereen is erg vrolijk en ziet er mooi uit. Er was nog een wegversperring vanwege een optocht waardoor we een schort cut hebben genomen midden door een sloppen wijk. Eenmaal aangekomen bij de stadion zagen we dat het toch wel erg druk was, en het alsmaar drukker werd. Gelukkig konden we nog een plekje bemachtigen op de tribune, in de schaduw (het was extreem warm vandaag).

We moesten er even op wachten, maar toen de festiviteiten eenmaal begonnen, was dat ook wel de moeite waard. Er kwam een hele parade binnen marcheren bestaande uit een fanfare, kadetten, leger, diverse scholen en allerlei organisaties, jong en oud. Allemaal in gelid en deze stelden zich allemaal op het middenveld op. Hier hebben ze heel lang in de volle zon moeten zitten/staan om naar een saaie toespraak te luisteren van een of andere hoge pief. Dat dit saai was, maak ik op uit het feit dat het extreem lang duurde, niet te volgen was en iedereen in het stadion lekker met elkaar aan het praten was en totaal niet luisterde.

Na de speech, ging de parade weer in gelid naar buiten en begonnen de optredens. Er waren diverse optredens van verschillende groepen. Er werd gezongen, gedanst, drama en combinaties hiervan door zowel kinderen als volwassenen. Het waren optredens van hele kleine gezelschappen die op 1 punt, voor de hoge ambtenaren optraden. Voor zover hier wat van te zien was, was dit wel heel leuk.
Gedurende de feestelijkheden werd het alsmaar drukker. Om toch wat van de optredens te kunnen zien en in de schaduw te staan probeerden vooral kinderen steeds voor en op de tribune te komen, die ondertussen al propvol was. Dit werd echter niet toegestaan door de politie, die ze steeds weg probeerde te sturen, maar steeds kwamen de kinderen weer met zijn allen tegelijk aangerent. Toen de politie het niet meer aankon, kwamen er kadetten van het leger bijspringen die erg onvriendelijk de kinderen weer voor het podium wegstuurden. Dit ging met schreeuwen en duwen, en dreigen te slaan met lange houten stokken. Dit was een erg bijzonder schouwspel, en leek in het begin wel een spelletje tussen de kinderen en kadetten, maar de kadetten werden steeds onvriendelijker en kwamen steeds dreigender over, het werd dus al snel een naar schouwspel en door deze gebeurtenis heb ik ook een groot deel van de optredens niet gezien.

Bovenstaande was al naar, maar een nog naarder gevoel kreeg ik toen ik samen met Hendrik al van de tribune afliep op zoek naar een wc. Wij liepen langs de groepen kinderen die weer met zijn allen tegelijk probeerden bij de tribune te komen en liepen langs alle kadetten en agenten. Terwijl zij de kinderen weg probeerden te sturen met stokken en schreeuwen, toonden ze ons geen blik waardig en konden we rustig doorlopen. Dit was een heel vreemde situatie.

Toen we weer terug liepen om het stadion in te gaan werden we gebeld door de rest van de groep dat zij er ook aan kwamen. We hebben toen bij de ingang/uitgang gewacht en wat bleek, het hele stadion had besloten om weg te gaan. Iedereen ging tegelijk door de smalle ingang naar buiten. Niets geen structuur, hoop getrek en geduw. Ik was blij dat ik dit van een afstandje kon zien en hier niet tussen hoefde te lopen.

Toen we terugkwamen hebben we heerlijk geluncht met een ei, croisant en scone en hebben de rest van de middag en avond heerlijk rustig aangedaan. In de avond hebben we nog een korte regenbui gehad.


Donderdag 25 oktober 2012
Deze dag hebben we ingevuld met regelzaken rondom het visum. Het bezoekersvisum wat we hebben was namelijk maar tot vandaag geldig en we moesten, om legaal in het land te blijven, het visum laten verlengen, of een tempory working permit aanvragen. Het nadeel aan een bezoekersvisum verlengen is dat dit maar voor 1 maand geldig is, en dat je deze maar voor een totaal van 3 maanden op dit visum in het land mag blijven. Je moet dan dus elke maand terug naar het Provident House om bij de afdeling Immigration een stempel te halen en voor de laatst maand zou je dan nog wat anders moeten regelen. Als je een tempory working permit hebt, die 6 maanden geldig is, hoef je dit allemaal niet en ben je bovendien voor deze periode een Zambian Resident. Dit betekent ook dat je op toeristische activiteiten korting krijgt, je betaald dan namelijk de kosten als inwoner van Zambia, deze zijn veel lager dan toeristische prijzen.

Van onze begeleider op school hadden we al begrepen dat de vorige groep veel gedoe had rondom het aanvragen van een tempory permit. Deze was ineens duurder geworden (3 miljoen Kwacha, is €500) en ze kregen geen korting, die studenten normaal wel kregen omdat we voor het Bisdom werken en als kerkelijk werkers gezien worden. Hoe we dit het best konden doen, zou door iemand van het Bisdom voor ons uitgezocht worden.

Deze ochtend begon met het ophalen van een brief bij de father die dit voor ons zou uitzoeken. Deze brief zou als bewijs dienen dat wij vanuit het Bisdom werken. Het leek al snel dat deze man het niet goed uit had gezocht, aangezien hij in deze brief vroeg om verlenging van ons bezoekers visum en niet om het toekennen van tempery permits. Toch zijn we met deze brief naar het Provident House gegaan (half uur lopen) om er bij de afdeling Imigration al snel achter te komen dat ze hier niet mee akkoord gingen. Volgens de man die we hier spraken hadden moesten we toch echt een tempery working permit aanvragen, omdat we anders illegaal werkten op een bezoekers visum. Hij zij hierbij in eerste instantie wel dat we het volledig bedrag moesten betalen, maar gelukkig toen we er over begonnen dat we maar de helft hoefde te betalen als kerkelijk werkers, ging hij hier mee akkoord. Om het permit aan te vragen moesten we diverse papieren invullen, kopieën maken en pasfoto’s maken. Het was de laatste dag dat we dit konden regelen, ivm. Verlopen visum, dus we moesten snel aan de slag. De papieren moesten deels door iemand van het bisdom worden ingevuld en we hadden een ander brief nodig. We konden dus weer terug naar huis lopen, om alles in vullen en in te laten vullen, een nieuwe brief te regelen en kopieën te maken, om vervolgens weer terug te kunnen naar het Provident House.

Tegen de middag waren we weer bij het Provident House en hier zijn we direct naar de man gelopen die ons eerder had geholpen. Deze man zette al snel een aantal anderen voor ons aan het werk en we konden rustig wachten terwijl alle papieren stuk voor stuk werden doorgelezen, bestempeld, etc.

Uiteindelijk kregen we te horen dat onze aanvragen werden goedgekeurd, konden we betalen en konden we weer gaan. Ze zouden de permits gaan maken en deze konden we aan het eind van de middag ophalen.

In deze tijden zijn we maar wat boodschappen gaan doen en hebben wat gegeten. Het heeft wat moeite gekost, maar aan het eind van de middag hebben we allemaal ons tempory working permit ontvangen en zijn we allemaal voor even officieel inwoner van Zambia. De avond lekker rustig aangedaan.


Vrijdag 26 oktober 2012
Vandaag hadden we om 09:00 uur een afspraak met de coördinator van Home Based Care (HBC). Hierbij gaat het om de coördinator van de parochie regio Chipata, waar wij zitten. Sister Margeret, waar ik het ook wel eens over heb gehad, is het hoofd van de HBC Office, en stuurt alle coördinatoren van de Oostelijke provincie aan. De coördinator van deze regio (Anne) is ook de persoon die met de vorige groepen studenten heeft gewerkt.

Echter, toen om 09:30 nog niemand aanwezig was, hebben we maar eens gebeld. Het bleek dat ze niet in de gelegenheid was om te komen. Welcome to Zambia! Hier is het dus heel normaal dat iemand dan een afspraak niet afgebeld. Om toch wat te kunnen bespreken over de projecten liepen we door naar het Health Office, om er achter te komen dat father Japheth en sister Margeret er beiden niet waren. Gelukkig was het personeel wat hier rondliep zo vriendelijk om de sister te bellen en een afspraak voor ons te maken in de middag.

Het was nog vroeg, dus met een aantal dames naar de Down Shops gelopen om even wat te winkelen. Begin van de middag weer naar sister Margeret gelopen. Zij vond het erg vervelend dat afspraken steeds niet doorgingen en heeft een nieuwe afspraak voor ons gemaakt met de coördinator. Hier kunnen we maandag terecht.

Vandaag ook regelmatig geprobeerd om met iemand van Caritas in contact te komen. Helaas bleken deze buiten het service gebied van de provider te zijn, en konden zij telefonisch niet bereikt worden. omdat we dus nog steeds niets konden doen, de rest van de middag weer rustig aan gedaan en wat spelletjes gedaan, eten gekookt, etc. Vanaf vandaag ben ik het weekend weer alleen met Fabiënne, Jotte, Corinne en Suzanne. De Social workers, Paulien, Else en Hendrik zijn weer een weekendje weg voor een van hun projecten.


Zaterdag 27 oktober 2012
Lekker rustig aan gedaan vanmorgen. Lekker liggen zonnen. Eind van de morgen richting de stad gelopen. Het is weer zaterdag dus even lekker een hamburger eten bij de Spar. Deze hebben we meteen even weggespoeld met een lekkere cappuccino. Dit meteen gecombineerd met boodschappen doen.

Rest van de dag ook weinig gedaan. ’s Avonds lekker filmpje gekeken.


Zondag 28 oktober
Voor de verandering maar weer eens een relax dagje. Zonnen, boekje lezen, internetten, etc.. Eind van de middag met Jotte een mooie bergwandeling gemaakt en de zonsondergang bewonderd. Het blijft een geweldig mooie wandeling en een prachtig uitzicht, elke keer weer. Het was nog wel even schrikken toen bleek dat we op de top stonden van een andere berg dan we dachten op te lopen. Gelukkig kwamen we er al snel achter wat we fout hadden gedaan en zijn we heelhuids thuis gekomen. De Social workers zijn weer terug gekomen. ’s Avonds lekker gegeten en film gekeken.


Maandag 29 oktober
Vanmorgen dachten we een afspraak te hebben met de coördinator van HBC. Deze bleek echter ziek te zijn, maar zij had tot onze verrassing wel wat geregeld. Er stond een groep van twintig caregivers op ons te wachten. Dit was een heel vreemde situatie aangezien zij met het idee gekomen waren dat wij ze een les zouden geven. Hier wisten wij echter niets van, wij dachten een gesprek te hebben met de coördinator over wat we konden gaan doen.

We hebben maar van de gelegenheid gebruik gemaakt om de caregivers te leren kennen en onszelf voor te stellen. Ook hebben we het even gehad over wat wij willen doen, lessen geven, en wat voor lessen zij graag zouden willen hebben. Dit was best lastig, aangezien de meesten nauwelijks tot geen Engels spreken. Eigenlijk alles moest dus vertaald worden, zowel voor hen als voor ons.

Omdat de caregivers toch wat teleurgesteld waren, ze hadden het gevoel voor niets gekomen te zijn, hebben we met hen afgesproken dat we de eerst volgende keer wel een les voorbereiden. Dit gaat plaatsvinden op 14 november. Na deze bijeenkomst de coördinator maar meteen gebeld voor een nieuwe afspraak.

In de middag ben ik met Suzanne naar de Down Shops geweest om een nieuw matras te kopen. Het matras wat ik hier had, was namelijk niets meer waard, en ik kreeg steeds meer last van mijn rug, maar vooral ook mijn schouder. Uiteindelijk heb ik voor omgerekend zo een €50,- een matras van 8 inch dik kunnen vinden, van de beste kwaliteit die hier te verkrijgen is. Nu dus maar even afwachten of dit wat helpt.

Vanavond in mijn eentje bergwandeling gemaakt. Even lekker alleen erop uit. Toen ik boven op de berg stond, na zonsondergang, zag ik dat in een deel van Chipata de stroom uitviel, wel een heel apart gezicht, heel veel lichtjes en ineens valt een deel uit. Helaas viel echter ook ons huis onder dit deel en hadden we geen stroom toen ik terug kwam. Uiteindelijk heb ik maar op de Mbaula gekookt.


Dinsdag 30 oktober
Vandaag stond in het teken van school. Ik heb wat mails verwerkt en heb een reflectieverslag geschreven. Voor ik het wist was deze dag voorbij. Wel fijn om het verslag af te hebben.


Woensdag 31 oktober
Vanmorgen aanpassingen gedaan op reflectie en deze meteen opgestuurd. Verder even rustig mails gelezen en beantwoord. In de middag ben ik met Suanne naar mister Mvula geweest om de gang van zaken rondom de projecten te bespreken. Hij gaat voor ons alle verantwoordelijk mensen bellen of opzoeken en aansporen wat vaart te zetten achter de projecten. Benieuwd wat dit gaat opleveren.

Zou vanmiddag nog een bergwandeling gaan maken, het begon echter te regenen, dus zijn maar weer terug gegaan en hebben een film gekeken.

Eind van de middag met Joe en Stephan (Amerikaanse en Duitse vrijwilliger die hier ook verblijven) naar Pine View geweest. Dit is een geust house hier in de buurt, waar we in de bar hebben gepoold en voetbal hebben gekeken. Was laat op de avond weer terug en heb even wat gegeten en nog maar weer eens een filmpje gekeken.


Donderdag 1 november
Suzanne is jarig. Zodra ze wakker was heb ik haar met Paulien toegezongen. Vandaag geen afspraken dus hierna nog even lekke op bed blijven liggen vanwege pijn. Toen ik uit bed kwam en Suzanne weg was, met de achterblijvers de boel versiert. Toen iedereen er weer was, Suzanne met zijn allen verrast met zingen en cadeautjes. Vond ze erg leuk. Wij vonden het ook erg leuk, want er was een heerlijke taart gebakken.

Het was de hele ochtend al herfstachtig weer, en tijdens deze feestelijkheden begon het heel hard te regenen. Even lekker in de regen afgekoeld en toen mensen met shampoo aan kwamen kon ik het natuurlijk niet laten om meteen maar even mijn haren te wassen. Was wel even lekker! Nu is het toch wel zeker, het regenseizoen is begonnen.

Omdat iedereen beetje moe werd van dit weer, met een heel aantal een film gekeken. Hierna nog even wat boodschappen gedaan. Om de dag goed af te sluiten ter ere van de jarige jet, uit eten geweest.

Bij terugkomst nog even gezellig koffie/thee gedronken en wat caberet gekeken. Dit was een erg leuk gezicht omdat vanwege de kou iedereen dikke truien aanhad en onder een kleed zat….. daar zit je dan in Zambia. Aparte situatie.


Vrijdag 2 november
We zijn in Zambia en willen naast onze projecten hier ook graag wat leuke dingen doen. Eén hiervan is een safari. We hadden van de week besproken dat we dit het weekend van 14 november zouden gaan doen. Echter bleek dat een weekend eerder beter uitkwam voor een aantal. Dit betekende dat we binnen een week een hoop moesten regelen. Vandaag ben ik dus heel lang bezig geweest met het uitzoeken van verschillende mogelijkheden. In de avond nog even gezellig met het thuisfront geskypt!


Zaterdag 3 november
Samen met een aantal van de dames een hele poos bezig geweest met het uitzoeken van mogelijkheden voor safari, en contact opnemen met verschillende lodges. Erg leuk om te zien dat er zo snel gereageerd word en veel lodges bereid zijn aanzienlijk korting te geven (last-minute, groeps-, resident korting) dit maakt het allemaal een stuk betaalbaarder. Door deze drukte helaas ook geen kans gehad om een hamburger te gaan halen bij de Spar.
Begin van de avond nog boodschappen moeten doen en heb weer eens gekookt. Het was vandaag weer raar, koud, regenachtig weer.


Zondag 4 november
Vandaag was het weer mooi weer, dus lekker in de zon gelegen vanmorgen. In de middag weer druk geweest met het regelen van de safari. Verschillende mogelijkheden op een rijtje zetten en berekenen wat het allemaal gaat kosten.

Eind van de middag nog even lekker de berg op geweest.


Maandag 5 november
Vanmorgen eindelijk een gesprek gehad met de coördinator van HBC. Voor de verandering zat zij zelfs al op ons te wachten. We hebben een erg goed gesprek gehad en hebben eindelijk wat duidelijkheid. We starten de 14e met een eerste les, en deze lessen zijn in principe 1 keer in de maand. Dit vinden we echter wat weinig, en gaan proberen dit te verhogen naar 1 les in de week. Dit is echter iets wat we met de caregivers zelf moeten bespreken. Zij moeten immers bereid zijn te komen.

Naast deze lessen kunnen we met Anne of caregivers mee de gemeenschappen in. Zien in wat vooromstandigheden zij werken en hoe hun cliëntenbestand eruit ziet. Lijkt me erg interessant. Hiervoor moeten nog datums geprikt worden.

Tijdens dit gesprek liet Anne ons een document zien van een eerdere groep verpleegkunde studenten die dit project hebben gedraaid. Hier stond een samenwerking in uitgewerkt met Zambiaanse verpleegkunde studenten. Deze samenwerking hield in dat de Nederlandse en Zambiaanse studenten beiden een onderwerp behandelden tijdens een les, en elkaar ook aanvulden. Bijkomend voordeel hierbij is dat de Zambiaanse studenten als vertaler konden dienen. Deze samenwerking leek ons ook wel wat, dus hebben besproken of dit mogelijk was. Ook Anne zag dit wel zitten, en zij neemt ons morgen mee naar de School of Nursing om ons te introduceren bij de directie, zodat we dit kunnen overleggen. Ben benieuwd hoe zich dit ontwikkelt. Het zou qua duurzaamheid wel goed zijn, aangezien de Zambiaanse studenten, als wij weg zijn, ook door kunnen gaan met het geven van lessen.

Na dit gesprek ook nog een gesprek gehad met mister Mvula. Hij had de diverse personen gesproken en heeft wat meer duidelijkheid kunnen scheppen. Het HBC project loopt nu al, maar hij gaat ons helpen om ook bij Caritas aan de slag te kunnen. Hij heeft daar een afspraak gemaakt voor dinsdag, en gaat daar samen met ons heen om zaken kort te sluiten. Ook heeft hij voor ons een afspraak gemaakt bij father Japhet voor woensdag. Dit is dus nog even afwachten.

Vanmiddag en vanavond nog dingen geregeld voor de safari, het lijkt steeds tastbaarder te worden. als het doorgaat wordt dit een geweldig weekend in een super mooie lodge, tegen goede prijzen! Eind van de middag met Else de berg op geweest en de zonsondergang bekeken. Verder een rustige avond gehad.


Dinsdag 6 november
Vanmorgen naar de Nursing School gelopen. Deze zit bij het Chipata General Hospital. Anne werkt hier als verpleegster en heeft ons even een korte rondleiding gegeven. We zijn hier bij de directie geweest van de nursing school om te bespreken wat wij willen. Ze reageerden heel positief, maar ondanks dat er al jaren groepen met ze hebben samen gewerkt (laatste paar groepen niet), moet er eerst een brief/overeenkomst vanuit het bisdom komen waarin staat wat precies de bedoeling is. Ergens gaan we er vanuit dat deze al wel bestaat.

Als deze overeenkomst er is, zou het verder geen probleem moeten zijn en zullen we waarschijnlijk elke les ondersteund worden door vier Zambiaanse studenten die ook hun eigen les voorbereiden. Dit kan dus wel erg leuk worden.

Deze middag met een hele groep de berg op geweest om de zonsondergang te kijken. Toen we bijna terug waren zagen we al dat er geen stroom meer was. Vlak voordat we thuis waren nog even flink geschrokken. Ik voelde wat aan mijn been, dit bleek een slang te zijn. Deze lag op het pad, en heb ik waarschijnlijk met mijn voet tegen mijn been geschopt. De schrikreactie van mij, en het zien van de slang, zorgde voor een behoorlijk hysterische reactie van de verschillende dames in de groep.

Gelukkig bleek bij terugkomst dat de thuisblijvers, Corinne en Suzanne, net voor dat de stroom uitviel, klaar waren met het bakken van pannenkoeken. Overigens ook net op tijd thuis, het was flink aan het onweren en regenen.


Woensdag 7 november
Vanmorgen een gesprek gehad met father Japhet. Vlak voor dit gesprek hebben we een Nederlands echtpaar ontmoet die hier bij siter Margeret op bezoek gingen. Deze man (Leon) bleek een aantal jaren gelden de functie van father Japhet vervuld te hebben en komt hem nu in werken.

Met Japhet hebben we het gehad over de overeenkomst die nodig is en hebben gezegd dat er vermoedelijk al wel wat moet bestaan. Father Japhet wist hier niets van, wat begrijpelijk is aangezien hij net nieuw is, en heeft toen sister Margeret en Leon erbij geroepen en dit aan hen gevraagd. Leon wist zich te herinneren dat hij een jaar of acht geleden zelf deze overeenkomst heeft gemaakt en dat deze nog zal moeten bestaan. Japheth gaat hier samen met Leon achteraan.

Naast deze overeenkomst hebben we het gehad over de mogelijkheid mee te gaan op ziekehuisbezoeken. Als hoofd van het Health Office gaat father Japhet namelijk eens in de zoveel tijd lans de verschillende ziekenhuizen. Toen we hier over begonnen vertelde Leon ook meteen dat dit erg de moeite waard is en dat hij in zijn tijd ook altijd de studenten meenam. Helaas konden we hier echten nog geen afspraak over maken, Japheth en Leon moeten namen eerst een planning maken voor het inwerken van Japheth. Als deze af is gaan we bekijken waar wij kunnen inspringen. Dit is dus ook nog even afwachten.

En nu verder
Zoals jullie hebben kunnen lezen is er eindelijk wat vooruitgang in de verschillende projecten. Voor HBC staat de eerste les al in de planning en ander projecten staan ook te beginnen. Ook al hebben we voor nog niet alles definitieve afspraken, het wacht een stuk relaxter wetende dat er nu echt wel aan gewerkt wordt. En dat we nu ook kunnen beginnen met projecten is ook wel erg prettig, eindelijk wat afleiding.

Waarschijnlijk zullen we deze week wel niet meer veel doen. Vrijdag gaan we namelijk op safari! We gaan niet met de hele groep, Suzanne blijft thuis omdat zij in december met haar vriend gaat, maar dit lijkt toch wel een super weekend te worden. Voor zover het nu bekend is zullen we vrijdagnacht in een verblijf van het bisdom overnachten, vlak bij het park. Zaterdag en zondagnacht overnachten we in een lodge vlakbij de ingang van het park, in chalets aan de rivier, en gaan diverse malen op safari, zowel met de auto als lopend. We hebben voor dit verblijf erg aantrekkelijke aanbiedingen gekregen en gaan deze dagen goed verwent worden. Alle maaltijden zijn namelijk bij de prijs in, dat is dus echt relaxen, nergens aan denken, en lekker verwend worden en op safari! Maandag middag zullen we weer richting huis gaan. (Dit is overigens nog niet helemaal zeker, we moeten nog een boekingsbevestiging krijgen, maar ga er vanuit dat deze vandaag nog komt!)

Ik zal jullie zo snel mogelijk na het weekend laten weten hoe dit was!

Voor nu weet ik even niets meer te vertellen, volgens mij heb ik alles wel weer gehad!
Als jullie nog vragen hebben, dan hoor ik het graag!

Ik hoop van jullie te horen!


Liefs en groetjes vanuit het zonnige (nu soms regenachtige) Chipata!